Wijn in een land op de rand van het failliet
Jarenlang zat Argentinië in een economische crisis zonder voorgaande. Nu zijn er opnieuw problemen. Welk effect heeft economie op de wijnbouw?
In 1999 begon de Argentijnse economie te ontsporen toen buurland Brazilië zijn munt devalueerde. Daardoor werd de Braziliaanse export plots goedkoper, en stortte die van Argentinië in elkaar. De Argentijnse munt, de peso, werd ook gedevalueerd. Hoge werkloosheid en gedaalde belastinginkomsten brachten zelfs de Argentijnse overheid in de problemen. De bevolking kreeg het verbod spaargeld van de bank af te halen. Het land raakte in een diepe crisis. Net op het moment dat Argentinië bij de tien rijkste landen ter wereld hoorde.
Uiteraard had deze situatie invloed op de wijnbouw. Voor Argentinië kwam het moment zeer ongelegen, net nu het land faam aan het verwerven was met steeds betere wijnen. De malbec (de druif van de diepdonkere wijnen van het Franse Cahors) had zich op de wereldmarkt als "Argentijnse specialiteit" geplaatst naast de Californische zinfandel, de Uruguayaanse tannat, de Chileense carmenère, de Australische shiraz, de Zuid-Afrikaanse pinotage.
Wijnbedrijven die veel exporteerden, zaten op rozen: hun wijnen werden goedkoper, en zij bleven buitenlandse deviezen ontvangen. Anderzijds kwam het materiaal voor wijnbedrijven grotendeels uit Frankrijk, Duitsland en Italië, en dat werd dan weer duurder.
De meeste Argentijnse wijnbedrijven waren echter gericht op de binnenlandse markt, en raakten zwaar in de problemen. De inlandse consumptie daalde tot nog amper éénderde van vroeger. In restaurants werd helemaal géén wijn meer gedronken. Terwijl de Argentijnen behoorden tot de grootste wijnconsumenten ter wereld.
Niet te verwonderen dat Chileense wijnbedrijven, èn Franse die in Chili actief zijn, de grens overstaken om in Argentinië gronden en wijnbedrijven te kopen tegen spotprijzen. Voor de Argentijnse wijnboeren was deze "uitverkoop aan buitenlanders" een harde noot om te kraken. Het was de ironie van het lot dat men uitgerekend vanuit Chili naar Argentinië kwam. Jarenlang had Argentinië – nochtans de vijfde grootste wijnproducent ter wereld - in de schaduw van zijn buur geleefd. Chili had zich altijd meer toegespitst op export en daardoor sneller bekendheid in de wereld verworven. Daarnaast is het in Chili makkelijker om wijn te maken omdat de kans op regen er vrijwel nihil is. Terwijl Argentinië – aan de andere kant van het Andesgebergte – met onvoorspelbare regen- en hagelbuien af te rekenen krijgt, en dan nog tijdens het groeiseizoen. Wijngaarden worden zelfs met netten tegen de hagel beschermd: een vervelende investering. Bovendien moet Argentinië zijn wijngaarden op grote hoogte aanleggen (tot 1500 meter boven de zeespiegel), omdat slechts daar de nodige koelte heerst. Tegelijk is het risico op lentevorst groter. En net nu dit Argentinië zich aan de schaduw van zijn bekende buur had ontworsteld, sloeg de economische crisis toe.
Gelukkig raakte de Argentijnse economie er weer bovenop. En met haar de Argentijnse wijnsector. Maar enkele maanden geleden was er opnieuw sprake van een dreigend failliet. Hoe zal de wijnsector nu reageren?
