Is een wijndomein in ons land leefbaar?
Sinds België in 1997 door de Europese Unie officieel erkend werd als wijnproducerend land, is de professionalisering van onze wijnbouw snel vooruitgegaan. Nochtans heeft ons land, ondanks de klimaatopwarming, weinig troeven voor wijnbouw. Maar toch wordt hier degelijke tot goede wijn gemaakt, dank zij gepassioneerde wijnliefhebbers. Maar de meesten kunnen er niet van leven en houden er een neven- of hoofdberoep op na.
Jonas De Maere, een jonge economist die samen met zijn broer de webshop belgianwines.com oprichtte, heeft uitgerekend dat een wijndomein in ons land minimum 7 à 8 hectare groot moet zijn opdat een gezin ervan kan leven. Zonder evenwel rekening te houden met tegenvallende oogstjaren (zoals in 2012 en 2013 waarin sommige domeinen slechts 30 tot 40% van het potentiële volume konden produceren). Voor een Belgisch domein is het ook noodzakelijk om wijnen zo rechtstreeks mogelijk aan de consument aan te bieden, zodat er geen deel van de winst naar de tussenhandel gaat. Vandaar dat het wijntoerisme, waarin de wijnliefhebber zelf naar het domein komt, zo belangrijk is.
De pionier van de voltijdse wijnbouw in ons land is een Nederlander, Jaap Van Rennes, een zakenman die in Haspengouw het kasteel Genoels-Elderen kocht en nu 22 hectare wijngaard heeft. De vraag vanuit België overtreft vandaag het aanbod, zijn wijnen staan op de wijnkaart van ruim 400 restaurants. Met zijn dochter Joyce, die nu de wijnen maakt, is de opvolging verzekerd.
Eveneens in Limburg, vlakbij Maaseik, schakelde Karel Henckens van de fruitteelt over op wijnbouw, zijn domein Aldeneyck staat in ons land mee aan de top.
In West-Vlaanderen is het domein Entre-Deux-Monts met 9 hectaren wijngaard eveneens economisch leefbaar. Het werd opgericht door wijn- en bierhandelaar Yves Bacquaert en wordt nu gerund door zijn zoon Martin, van opleiding bio-ingenieur.
Vlakbij begon Jean-Pierre Six bijna 20 jaar geleden wijnstokken aan te planten op zijn domein Monteberg, dit jaar liet hij het bedrijf over aan zijn kinderen.
Schuimwijn is hèt succesnummer in ons land. Paul Vleminckx van het domein Chardonnay Meerdael in Oud-Heverlee pakte het van bij het begin professioneel aan. Hij had zijn familiebedrijf in mosterd en mayonaise verkocht, ging oenologie studeren in Champagne en doet alles zoals in de Champagnestreek.
In Wallonië heeft wijnhandelaar Raymond Leroy zijn reputatie gevestigd met zijn "Clos des Agaises". Deze oenoloog studeerde af aan de wijnschool van Montpellier en ontdekte in zijn geboortestreek rond Binche een ondergrond van krijt, zoals in Champagne.
En dit jaar nog investeerden twee zakenfamilies in het wijndomein Oud Conynsberg in Boechout. Een zoveelste signaal dat men in ons land stilaan gelooft in het commerciële potentieel van Belgische wijn. En dus in de economische leefbaarheid.
