Magie
Ik kreeg een uitnodiging voor een privé-degustatie en hoefde geen duizendste van een seconde na te denken of ik erop zou ingaan. Natuurlijk was ik geïnteresseerd om tien jaargangen te proeven van een van de meest mythische wijngaarden van Bourgogne, gemaakt door een van de meest mythische wijndomeinen.
Om met de wijngaard te beginnen: het ging om de grand cru Chevalier-Montrachet. Die draagt niet voor niets gedeeltelijk de naam van wat algemeen als de allergrootste grand cru voor witte wijn wordt beschouwd: Montrachet. Hij ligt namelijk op dezelfde helling, er net boven. Dus ook optimaal beschenen door de zon. En op een ondergrond van kalk. Eigenlijk werd voor Chevalier-Montrachet hetzelfde lumineuze idee toegepast als voor de gemeente Puligny waarin hij ligt: de naam van de beroemdste wijngaard, Montrachet, werd eraan toegevoegd. Zeg nu nog eens dat deze eenvoudige wijnbouwers geen verstand van marketing hebben.
Maar in het geval van Chevalier-Montrachet is deze naamgeving terecht. Want hij benadert de kwaliteit van Montrachet heel dicht. Sommigen opperen zelfs dat hij in bepaalde jaren de kwaliteit van Montrachet overstijgt. Ik heb geleerd weg te blijven uit dat moeras van eeuwige discussies onder wijnkenners.
Het wijndomein dan: Domaine Leflaive. Nu gaan wijnliefhebbers op het puntje van hun stoel zitten. Want net zoals Chevalier-Montrachet klinkt ook deze naam wereldwijd als een klok. Domaine Leflaive wordt geleid door een kranige dame, Anne-Claude, telg van de familie die het domein sinds 1717 in bezit heeft. Chevalier-Montrachet beslaat in totaal 7,15 hectare, en daar heeft de familie Leflaive 1,99 hectare van. Zo gaat dat in Bourgogne: wijngaarden, hoe klein ook, zijn vaak nog eens opgedeeld in percelen die bewerkt worden door verschillende wijnbouwers. Waardoor de kwaliteit van de wijn uit dezelfde wijngaard sterk kan verschillen.
Met Domaine Leflaive loop je weinig risico: het is een topdomein. Maar niet te verwarren met Olivier Leflaive, een neef van Anne-Claude. Samen leidden ze tussen 1990 en 1994 het familiedomein, maar hun visie was te verschillend. Olivier zag het groter en startte een handelshuis dat druiven en wijnen aankoopt en vervolgens als wijn onder de eigen merknaam verkoopt. Anne-Claude hield het liever kleiner en fijner, schakelde over op biodynamische wijnbouw en verhoogde stelselmatig de kwaliteit van de wijnen, die alleen afkomstig zijn uit eigen wijngaarden.
We proefden Chevalier-Montrachet uit de periode vòòr Anne-Claude de leiding van het domein overnam, en uit de periode daarna. Was er verschil? Jazeker. Maar een echt groot terroir - waar alle natuurlijke omstandigheden verenigd zijn om grote wijn te maken - manifesteert zich altijd. Zo werden we meteen al van onze stoel geblazen door een loepzuivere en hyperverfijnde Chevalier-Montrachet van 1989, toen de vader van Anne-Claude het domein nog samen met Olivier leidde. Meer dan twintig jaar oud, en geen spoor van slijtage! 1989 was wel het jaar dat een zeer begaafde wijnmaker in dienst kwam: Pierre Morey. Hij was ook een aanhanger van de biodynamie en verhoogde de kwaliteit van de wijnen nog verder. Tegelijk runde hij zijn eigen domein in Meursault.
Toen de jaargangen geproefd werden waarin Anne-Claude het domein samen met Pierre Morey leidde, helemaal volgens de biodynamische principes, kwamen de grote emoties los. De 2006 zal mij als het summum van geschakeerde finesse bijblijven, en een schitterende 2002 sloeg iedereen met verstomming door die zeldzame combinatie van finesse en kracht.
Nog maar eens werd bevestigd welke belangrijke rol het terroir speelt. Dezelfde wijnstokken geven op de ene plek een gewone, en op een andere plek een wonderbaarlijke wijn. De magie van Bourgogne.
Invoerder Leflaive en Morey: boutelegier.be
