De hoogmis van de cava
Onlangs was ik in Barcelona voor een tweedaags forum rond cava. "Journey to the excellence of cava" werd het genoemd, en wijnjournalisten van de belangrijkste markten voor cava waren uitgenodigd. En ja, daar hoort ons land bij.
Er waren hoogstaande lezingen van Masters of Wine en professoren oenologie, een diner van het driesterrenrestaurant El Celler de Can Roca om de "great gastronomic versatility" van cava aan te tonen, een proeverij van "the most iconic cavas" met uitzonderlijk lange rijping, en een masterclass over hoe je cava moet serveren volgens de regels van de kunst.
Wilde men hiermee de verkoop aanzwengelen? Dat is nochtans nergens voor nodig: cava is al vele jaren hét succesnummer van de Spaanse wijnwereld. Maar dat succes werd niet bereikt met de "most iconic cavas" die ik hier kon proeven, integendeel. Het zijn de cava's van minder dan 10 euro en van bedenkelijke kwaliteit die als zoete broodjes over de toonbanken van de wereld gaan.
Waarom dan dit forum waar cava alleen zijn duurdere producten in de etalage zette? Omdat de D.O. Cava (Denominación de Origen, de beschermde herkomstbenaming) de negatieve gevolgen begint te voelen van de jarenlange strijd om de laagste prijs die de grote industriële cavaproducenten hebben gevoerd en nog altijd voeren. Door deze "race to the bottom" is het kwaliteitsimago van cava de dieperik in gesukkeld. Zo diep zelfs dat velen niet eens meer weten dat cava gemaakt wordt volgens de methode die in Champagne wordt toegepast.
Daardoor raken de duurdere kwaliteitscava's, die de producenten een hogere winstmarge opleveren, steeds moeilijker verkocht. En tot overmaat van ramp waren een aantal tophuizen deze situatie zo beu dat ze uit de D.O. Cava stapten. Ze haalden de term "cava" van hun flessen en gebruiken nu termen als "Corpinnat" en "Classic Penedès", verwijzend naar de belangrijkste streek voor cava, net naast Barcelona. Onderschat de impact daarvan niet: stel u voor dat merken als Krug, Pol Roger en Louis Roederer uit de appellation Champagne zouden stappen. Zelfs het Elysée zou gealarmeerd zijn.
De urgentie was er dus, en deze hoogmis van de cava was een eerste stap om het imago te herstellen. Maar zal u daardoor plots bereid zijn om voor cava meer te betalen dan wat u al jaren in de rekken van de supermarkt vindt?
Ach, door wat beter te zoeken vindt u al voorbeeldige kwaliteit tussen 10 en 12 euro, zoals in de cavahuizen La Pintada en Damia, bij ons ingevoerd door La Buena Vida. Een Spaanse importzaak opgericht door de Vlaming Wim Vanleuven, toen die nog advocaat was in ... Barcelona. Waar de cavaproducenten nu verzamelden om zich van hun beste kant te tonen.
Invoerders:
La Buena Vida ( Mol )
