Wijnleugens
Hoed u voor wijnverkopers die zeggen dat "deze wijn nog moet liggen". Het kan een van de vele wijnleugens zijn.
Elke wijnliefhebber kent het scenario. Je vindt een wijn op een proeverij niet goed, maar de wijnverkoper of wijnmaker verzekert je dat hij "beter zal worden door hem enkele jaren te laten liggen". "Het is een bewaarwijn." Ja, dat zal wel. Zelfs een bewaarwijn moet al goed zijn in zijn jeugd. Wijnen die te zuur of te wrang zijn, wijnen die rijp fruit missen, die geen diepgang of complexiteit hebben, zullen na veroudering niet plots grote wijnen blijken te zijn. Integendeel. Ze verslechteren alleen maar.
Hoe vaak zijn oudere wijnen niet compleet uitgeleefd en verschraald? Maar omdat het etiket zo mooi bestoft is en de jaargang zo'n mythische reputatie heeft, is het moeilijk om voor jezelf toe te geven dat je er eigenlijk geen plezier aan beleeft. En daar is het uiteindelijk toch om te doen. Om welke andere reden zou je een fles moeten laten liggen dan om er meer genot van te hebben? Een oudere wijn moet je nieuwe verrassende nuances bieden, andere en complexere aroma's, een fluweliger en romiger textuur. Maar slechts een beperkt aantal wijnen is daartoe in staat. En altijd zijn het wijnen die je ook al in hun jeugd doen zuchten van genot en bewondering. Hoed u dus voor de zogenaamde "klassieke bewaarjaren" zoals ze het in Bordeaux zo mooi kunnen formuleren: het is vaak een eufemisme om te zeggen dat er in dat jaar onvoldoende zon en warmte was om de druiven echt rijp te krijgen, en dat de wijnen daarom zo streng, wrang en hoekig zijn.
Hebt u al eens een wijnverkoper gewezen op een onaangename geur en smaak in zijn wijn? Je maakt meteen kennis met een andere reeks leugens.
"Dit is geen wijn voor het grote publiek, je moet er een beetje kenner voor zijn." Of: "Die geur en smaak zijn de reflectie van het terroir".
Wat nooit wordt gezegd, is: "Er is iets misgegaan tijdens de vinificatie, en daarom ruikt deze wijn naar nagellak." Of: "De eikenhouten vaten zijn slecht onderhouden, vandaar die vuile smaak."
Ach, terroir. Het kan als alibi voor om het even wat gebruikt worden. Ook voor wijn die slecht is omdat het weer zo vreselijk was en vele druiven rot werden. Of voor de slechte prestaties van een wijnmaker. Want terroir alleen bepaalt de kwaliteit van een wijn niet.
Bourgognes uit eenzelfde wijngaard smaken heel verschillend, ondanks het feit dat ze van hetzelfde terroir afkomstig zijn. Waarom? Omdat de meeste wijngaarden in Bourgogne eigendom zijn van verschillende wijnbouwers. Waarbij de ene zijn stuk van de wijngaard en zijn vinificatie beter verzorgt, terwijl de andere alleen op de hoge prijs uit is en er met zijn pet naar gooit.
Maar het is moeilijk toegeven dat de wijnmaker er niets van gebakken heeft. Liever zegt men: "Deze wijn moet nog wat ademen." Of net het tegenovergestelde: "De fles staat al een hele tijd open." Sommigen beweren zelfs dat de wijn gedecanteerd moet worden en vervolgens een hele dag in de decanteerkaraf moet doorbrengen alvorens hij fantastisch zal zijn. Waarom heeft de wijnverkoper dat dan niet zelf gedaan?
Ook goed geprobeerd is het volgende: "De wijn is recent gebotteld en moet zich nog herstellen". Het is maar de vraag of dit zal gebeuren. De meeste wijnen krijgen vòòr de botteling een fikse dosis zwavel en ondergaan een agressieve filtering, met de bedoeling ze volkomen stabiel te maken. Helaas zijn ze daardoor ook ontdaan van alle eigenschappen die wijn boeiend en expressief maken. En die komen niet op wonderbaarlijke wijze terug.
Een hoge mate van taalcreativiteit wordt eveneens aan de dag gelegd om wijnen aan hoge prijzen te verkopen. "Een echt grote wijn is natuurlijk altijd duur." De waarheid is: boven 20 à 25 euro is er geen relatie meer tussen kwaliteit en prijs. Dan speelt alleen nog de wet van vraag en aanbod. En de rijken van deze aarde zijn nu eenmaal bereid om zo ongeveer elke prijs te betalen voor een grote naam.
Ook het omgekeerde argument wordt gehanteerd: "Voor die prijs mag je natuurlijk niet teveel verwachten van een wijn." De waarheid is: sommige wijnen zijn zo dun en schraal dat ze zelfs hun lage prijs niet waard zijn. Ik geef toe: onder een bepaalde grens (zeg maar 5 euro) wordt het moeilijk om een decente wijn te vinden. Maar zeker vanaf 7 euro hebt u recht op een echt lekkere wijn, met een zuivere geur en smaak, goede fruitvulling en aromatische expressie.
Nog een andere vondst die de prijs van een wijn opdrijft: "Deze wijn is zo goed dat er maar enkele kisten van zijn." Daarmee wordt gesuggereerd dat er een relatie zou zijn tussen schaarste en kwaliteit. De waarheid is dat er opzettelijk wijnen in kleine hoeveelheden worden gemaakt, precies om ze zeer duur te kunnen verkopen. Men speelt in op het snobisme van sommigen die graag een "zeldzame wijn" schenken om zich te kunnen onderscheiden van anderen. "Let op, het zijn mijn laatste flessen." So what? Er is wijn genoeg in de wereld. Wijn die lekker is, niet teveel kost, en mij pakken plezier verschaft. Nu, meteen, onmiddellijk.
