Keihard
Peter Ferguson is 54 jaar. Hij is een Schot en woont in Londen met zijn vrouw en twee zonen van 16 en 18. Maar hij is zelden thuis. Hij reist de wereld rond om de wijnen te verkopen van Lodovico Antinori, telg van een van de belangrijkste wijnfamilies van Italië, die ooit het beroemde wijndomein Ornellaia bezat. Dat werd verkocht aan de Amerikaanse wijngroep Mondavi, en Lodovico heeft nu een nieuw project in Toscane: Tenuta di Biserno. Hij kocht ook wijngaarden in Nieuw-Zeeland waar hij wijnen van sauvignon blanc maakt onder de namen Mount Nelson en Ram's Hill. Maar in de wijnwereld draait het niet alleen om wijnen maken, ook om wijnen verkopen. En daarom werd Peter Ferguson aangeworven als "international sales & marketing director".
Peter is in ons land om de wijnen van zijn werkgever voor te stellen, samen met zijn invoerder Bart Rogiers. Ik ontmoet hem op een avond in een klein Italiaans restaurant. Zijn Britse roots kan hij vestimentair niet verbergen: vestje in geruite tweed, geruite hemd met rode das, "stoefertje" in het bovenste vestzakje, en een blinkende pin van Tenuta di Biserna op de revers gespeld. Hij praat met zoveel enthousiasme over de wijnen dat het lijkt of hij ze zelf gemaakt heeft. Rasverkopers kunnen dat. 's Middags hebben hij en Bart Rogiers al een lunch gehad met enkele sommeliers, mogelijke afnemers van hun wijnen. Morgen hebben ze een afspraak met de sommelier van De Karmeliet, in de hoop een plaatsje te krijgen op de wijnkaart van dit gereputeerde restaurant.
Over wijnverkopers als Peter Ferguson lees je nooit iets in de wijnliteratuur. Altijd heeft men het over de wijnbouwers, de wijnmakers, de eigenaars van wijnkastelen. Daar zit de romantiek van de wijn. Intussen reizen vele duizenden anonieme wijnverkopers de wereld rond. Land na land zoeken ze invoerders, ontmoeten ze sommeliers en wijnschrijvers, organiseren ze degustaties, of trachten ze een plek te bemachtigen op de schappen van een supermarkt.
Peters vader was een groothandelaar in whisky en wijn in Edinburgh. Hijzelf studeerde geschiedenis maar belandde dan toch in de wijnverkoop. Eerst bij Veuve Clicquot, dan bij Bollinger, vervolgens bij de Amerikaanse wijngigant Mondavi (die verkocht werd aan een nog gigantischer gigant), en ten slotte - vòòr hij bij Antinori terechtkwam - bij het Californische wijnhuis Kendall-Jackson.
Bij dat laatste wijnbedrijf stond hij aan het hoofd van een internationaal verkoopsteam, dat ook supermarktketens prospecteerde. Hij vertelt mij het verhaal van een jonge verkoper die er na veel moeite in geslaagd was om een afspraak met de wijninkoper van zo'n grote supermarktketen te bemachtigen. Die liet hem eerst een uur wachten. Vervolgens werd de jonge verkoper in zijn kantoor binnengelaten, maar de inkoper was iets aan het schrijven en keek niet op. En terwijl hij maar bleef doorschrijven, zei hij, zonder zijn bezoeker ook maar één blik te gunnen: "Ik ben uw prijs aan het maken." De jonge verkoper was verbouwereerd en probeerde de inkoper duidelijk te maken dat hij een prijslijst bij zich had. Waarop die zei, nog altijd zonder zijn bezoeker aan te kijken: "Trap het af. Je weet waar de deur is. "
Peter Ferguson had naar die supermarktketen gebeld en gezegd dat hij het niet nam dat zijn mensen zo behandeld werden. Sindsdien wil hij er niets meer mee te maken hebben, met die supermarktinkopers die alleen nog enhousiast worden als ze wijn in bulk kunnen aankopen tegen 60 eurocent per liter. Ik zie aan hem dat hij, zovele jaren na datum, nog altijd razend is als hij eraan terugdenkt. Aan die kant van de romantische wijnwereld waarover nooit wordt gepraat: de keiharde business.
Invoer Tenuta di Biserno: www. wijnen-chateaux.be
