Waarom wordt er altijd zo ernstig over wijn geschreven?
Simpel: omdat Gianluca Di Taranto zijn eerste wijnboek nog niet had uitgebracht. "De Druif" heet het, en het is een wervelende tocht langs 102 wijndruiven in een kleurrijke turbotaal die tot hiertoe nooit voor wijn werd gehanteerd.
"Opgelet: subjectiviteitsalarm!" waarschuwt hij de lezer als hij tussen alle feiten en weetjes door een eigen mening poneert. Sommige zaken vindt hij niet belangrijk maar überbelangrijk. De druif altesse die hoog in de Savoie staat aangeplant, noemt hij "hare hoogheid". Cabernet franc "danst als een circusartiest op een heel dunne koord". De Portugese druif baga vergelijkt hij met Elon Musk, de Griekse agiorgitiko met Cristiano Ronaldo, de Frans-Argentijnse malbec met Bohemian Rhapsody van Queen. Hij ziet een link tussen chardonnay en desperate housewives. En de Zuid-Afrikaanse pinotage ontstond doordat "cinsault tussen de lakens belandde met pinot noir". "O lieve lezer, je ziet er goed uit vandaag!" is dan weer de verrassende opener van een hoofdstuk over dolcetto, Italiaans voor "zoetje".
Die allesbehalve conventionele wijntaal doorspekt hij met Engelse uitdrukkingen ("I kid you not", "You name it", "Pardon my French"). Meerdere druiven vindt hij "one to watch", nebbiolo en barbera zijn "attention seekers" en "insta-influencers". En zo gaat dat maar door, pagina na pagina. Maar tussen dat frivole taalgeweld zit een grote hoeveelheid kennis en inzicht. Of kende u de druiven fié gris, tribidrag en yamabudo al? En wist u dat de Libanese druif obaideh eigenlijk chardonnay is?
Misschien hebt u zich nu de hele tijd afgevraagd: wie is die Gianluca Di Taranto? Hij werd bekend als hoofdsommelier van The Jane. En als Beste Sommelier van België in 2019. Ik leerde hem kennen tijdens een tasting dinner voor de Franse wijnregio Luberon, vooral bekend als vakantiestreek met rosé voor toeristen. Maar wat Di Taranto ons die avond liet proeven, in combinatie met de voor een sommelier uitdagende gerechten van Nick Bril, verraste en verrukte mij.
Nu is hij wine director voor de horecagroep van Marc Coucke in Durbuy, en wine consultant voor de Kortrijkse invoerder Crombé Wines. En nog maar 33. Dat is hem niet naar het hoofd gestegen, hij noemt zich in zijn boek "kleine Gianluca uit Hever, deelgemeente van Boortmeerbeek" en "wannabe winewriter".
Ja, zijn flamboyante, grappige en soms vergezochte uitdrukkingen en vergelijkingen gaan in tegen de gebruikelijke regels van de geschreven taal. Maar hey dude, zijn de boeiendste wijnen ook niet deze die tegen de gebruikelijke regels van de oenologie ingaan?
Gegevens
Waarom wordt er altijd zo ernstig over wijn geschreven?
www.gianlucaditaranto.com
