Masters of Wine: een Belgisch duel
Slechts 2 landgenoten dragen 's werelds meest gegeerde wijntitel
"Master of Wine" is niet alleen de meest prestigieuze titel in de wijnwereld, ook de moeilijkste om te bekomen. Ik bracht de twee enige Belgische MW's samen voor een boeiende confrontatie.
"Leading the world in wine education", zo profileert het Institute of Masters of Wine zich. Van oorsprong is het Brits, opgericht in 1955, maar het heeft een wereldwijde uitstraling. Om "Master of Wine" te worden moet je professioneel actief zijn in de wijnbusiness, als wijnmaker, verkoper, invoerder, journalist, sommelier, lesgever...
De titel wordt gezien als de ultieme bekroning van je wijnkennis èn als een visitekaartje dat commercieel heel wat deuren opent. Velen voelen zich dan ook geroepen, maar weinigen slagen in het aartsmoeilijke examen, dat in het Engels wordt afgelegd na een studieperiode van minimum twee jaar. Amper de helft van de deelnemers slaagt, velen pas na verscheidene pogingen. Geen wonder dat er vandaag, meer dan 50 jaar na de oprichting, nog altijd maar 265 Masters of Wine zijn, verspreid over 22 landen (hoewel de grote meerderheid nog altijd Britten zijn). Het examen is er niet makkelijker op geworden: vergeleken met pakweg 15 jaar geleden, is de wijnwereld veel groter en complexer.
Ons land duikt twee keer op in de lijst van de Masters of Wine. De ene keer naast de naam van Fiona Morrison, geboren in de Verenigde Staten uit Britse ouders, maar gehuwd met een Belg, Jacques Thienpont, die in Pomerol het beroemde domein Le Pin bezit. De andere MW is de Oost-Vlaming Jan De Clercq, die met zijn firma Portovino wijnen invoert. Ik bracht ze samen voor wat een boeiende confrontatie beloofde te worden. Maar eerst wilde ik weten hoe de confrontatie met de Masters of Wine examenjury was verlopen.
Fiona Morrison: "Ik werkte in die periode bij een topinvoerder van wijnen in de Verenigde Staten, en ik dacht dat ik alles over wijn kende. Ik buisde dan ook grandioos voor het examen: mijn eerste grote les in bescheidenheid. De tweede keer bereidde ik mij veel beter voor, en toen slaagde ik, in 1994. Ik was toen 32."
Jan De Clercq was 28 toen hij in 1998 de titel behaalde: "Ik had de wijnmicrobe vroeg te pakken, mijn vader was wijninvoerder en ik was voorbestemd om de zaak verder te zetten. Maar eerst wilde ik mij vervolmaken, zo ging ik naar de wijnuniversiteit van Bordeaux en vervolgens naar het Lycée Viticole van Mâcon-Davayé in Bourgogne. Pas na enkele stages op wijndomeinen in Frankrijk, Duitsland en Spanje, voelde ik mij klaar om mijn droom te verwezenlijken: Master of Wine worden. Maar daarvoor heb ik nog heel hard moeten studeren."
Welke waren de concrete gevolgen van die titel?
Fiona: "Ik was zo blij dat ik weer gewoon van wijn kon genieten!"
Jan: "Het geeft je meer zelfzekerheid, dat straal je waarschijnlijk uit naar je leveranciers en klanten."
Fiona werkte lange tijd voor wijninvoerders en voor de internationale persrelaties van Bordeaux: "In het begin van mijn carrière werd ik niet zo vaak serieus genomen. Nadat ik geslaagd was als Master of Wine, veranderde dat op slag."
Sinds haar huwelijk met onze landgenoot Jacques Thienpont schrijft zij over wijn voor publicaties in België, Londen en New York. Ze werd ook de Belgische verantwoordelijke voor de wijnafdeling van het veilinghuis Christie's.
Wie zou niet benieuwd zijn naar de persoonlijke voorkeuren van deze Masters of Wine?
Fiona: "Mijn interesse is breed, maar je kan volgens mij nog altijd niet voorbij aan de grote wijnen van Bordeaux: Latour, Haut-Brion, Lafite-Rothschild, Leoville-las-Cases. Evenmin aan de grote rode bourgognes van Henri Jayer, Roumier, Leroy en Jean Grivot. Ik ben ook dol op champagne, maar dan moet hij echt heel goed zijn, zoals Selosse, Bollinger of Krug. In mijn meer dagelijkse consumptie volg ik graag de pinot noirs van Otago in Nieuw-Zeeland en de malbecs uit de koele gebieden van Argentinë. Ik word steeds meer allergisch voor sterk geëxtraheerde wijnen met veel alcohol en tannines."
Jan: "Ik heb al zoveel geproefd, en telkens weer moet ik vaststellen dat er weinig wijnen kunnen tippen aan de echt grote pinot noirs uit Bourgogne, en aan de rieslings en chardonnays van de grote terroirs in Duitsland en Frankrijk."
Masters of Wine weer op de proef gesteld
Ik had aan beide MW's gevraagd om een witte en rode wijn mee te brengen, blind aan elkaar te laten proeven, en te bespreken alsof het een Master of Wine examen betrof. Ze kweten zich beiden voortreffelijk van hun opdracht.
Bij de witte wijn van Jan De Clercq, zei Fiona: "Eerste belangrijke les: vertrouw op uw eerste impressies." Waarna ze er meteen een hele reeks gaf, terwijl Jan knikte en bleef knikken. De druif raadde ze feilloos: chardonnay. Ze twijfelde tussen een chardonnay van de Nieuwe Wereld in een koeler klimaat, of van de Oude Wereld in een warmer gebied. Het bleek dat laatste te zijn: een Mâcon-Pierreclos van het domein Guffens-Heynen, in een speciale cuvée, uit 2005 (37 €).
Jan ging bij de witte wijn van Fiona al evenzeer recht op zijn doel af, en besloot:
"Ik denk dat ik de wijn ken: het is Le Soula van het domein Gauby in Roussillon". Dat bleek helemaal juist te zijn. Hoewel afkomstig uit een zuidelijke streek en het warme jaar 2003, viel hij op door een vibrerende, mineralige fraîcheur: het resultaat van een hoger en dus koeler gelegen wijngaard (23 €).
Bij de rode wijn van Jan elimineerde Fiona al snel enkele druivensoorten: cabernet sauvignon, merlot, pinot noir. Ze gokte op eerder zuiderse soorten in een warmer klimaat, maar situeerde de wijn toch in de Oude Wereld, omwille van zijn diepe, aardse aroma's.
Jan onthulde dat het om een wijn van de Nieuwe Wereld ging, maar dat de wijnmaker helemaal werkte in de Europese terroirstijl: een blend van zinfandel, carignan en petite sirah van het domein Ridge in Californië (30 €).
De rode wijn van Fiona situeerde Jan in de Nieuwe Wereld. "Dat is al juist", zei Fiona. Jan merkte impressies op van cassis en grafiet die hij met cabernet sauvignon associeerde, maar tegelijk ook van munt en eucalyptus wat hem naar Australië bracht. De wijn bleek Godolphin te heten, een blend van 70% shiraz en 30% cabernet sauvignon, gemaakt door Ben Glaetzer in de Australische Barossa Valley (36,78 €). "Ik had niet meteen aan Barossa gedacht", zei Jan, "Ik dacht eerder aan een koeler klimaat zoals Coonawarra." "Ja, maar deze wijn komt effectief uit een koeler gelegen wijngaard in Barossa", zei Fiona. Beide waren het erover eens dat het steeds moeilijker wordt om Oude van Nieuwe Wereld te onderscheiden, omdat men in de Nieuwe Wereld op zoek gaat naar koelere regio's, en Europa geleidelijk opwarmt.
