Zijn genummerde wijnen beter?
Het was lang geleden, maar onlangs zag ik er weer een: een genummerde wijnfles. "Cette bouteille porte le N° 14732", stond erop. Dat geeft je als koper het gevoel een unieke fles in handen te hebben. Het suggereert ook dat deze wijn slechts in een beperkte hoeveelheid beschikbaar is. Dat argument wordt vaak gebruikt in de wijnwereld om een bepaalde prijs te verantwoorden of op te drijven, of om wijnliefhebbers ertoe aan te sporen snel een bestelling te plaatsen. Een beperkte beschikbaarheid wordt ook makkelijk geassocieerd met een hogere kwaliteit. En als u zo'n fles koopt, dan geeft u van uzelf het beeld dat u die hoge kwaliteit kan appreciëren. U bent, met andere woorden, zelf iemand van hoge kwaliteit.
Ik proefde de wijn en zag geen enkele reden om het N° 14733 te kopen. Waarom zou ik? Zo'n nummering is op niets gebaseerd. Geen enkele fles is uniek, er zijn altijd meerdere flessen met dezelfde inhoud in omloop. En natuurlijk werd die fles slechts in een bepaalde hoeveelheid gemaakt: geen enkele wijn is onbeperkt beschikbaar. De nummering van een fles is alleen maar bedoeld om u het idee te geven dat er sprake is van een betere kwaliteit. En vaak is dat net niet het geval. Want de wijnen die kwalitatief echt beter zijn, hebben het niet nodig om dergelijke trucjes te gebruiken.
Of toch? Er zijn ook wereldbekende topwijnen die hun flessen nummeren. Zoals de wijnen van het Domaine de la Romanée-Conti in Bourgogne. Maar in dat geval heeft nummering een andere reden: het opsporen van namaak. Omdat men aan de hand van zo'n uniek nummer het afgelegde parcours van een wijn beter kan traceren. Wie een peperdure fles van een beroemd domein gekocht heeft, kan dat nummer laten checken, bijvoorbeeld om zeker te zijn dat de verkoper die wijn wel degelijk op het domein heeft gekocht. Er bestaan ook andere methoden om namaak tegen te gaan, zoals een uniek serienummer (alweer een nummer dus), een code of een watermerk.
Nummering is niet de enige manier om schaarste en kwaliteit te suggereren. Je kan ook een "édition limitée" op de markt brengen. Champagnehuizen zijn daar sterk in. Zoals Dom Pérignon, een dure champagne met een exclusief imago, die in werkelijkheid overal ter wereld te vinden is. Er moeten dus zeer grote hoeveelheden van geproduceerd worden. Ik heb al meermaals aan dit champagnehuis gevraagd hoeveel flessen Dom Pérignon er nu eigenlijk gemaakt worden. En telkens weer krijg ik het antwoord dat ze daarover niet communiceren. Hoe verkoop je een massale hoeveelheid flessen tegen een hoge prijs, en kan je de kopers toch het gevoel geven dat ze iets zeldzaams drinken? Ik kan begrijpen dat ze dit geheim niet willen onthullen.
