Provence
Ik hoor het u al zeggen: wat bezielt deze wijnschrijver om in het hart van de winter over Provençaalse wijnen te schrijven? Ik antwoord graag met een wedervraag: hebt u nog nooit een Provençaalse wijn bij wild of een stoofschotel geschonken? U mist iets. Uiteraard heb ik het niet over rosé, de wijn die nog altijd het vaakst met Provence wordt geassocieerd. Nee, deze mooie zuiderse wijnstreek levert ook rode wijnen, die bij de meest ondergewaardeerde van Frankrijk horen. Dat komt omdat Provence in de eerste plaats als een toeristische bestemming bekend staat. En de meeste toeristen willen nu eenmaal frisse wijnen drinken onder de zon, liefst met een roze kleur. Vandaar dat wijndomeinen aan die vraag voldoen en aldus een zee van rosé hebben gecreëerd: 80% van de Provençaalse wijn is roze, en zelden van goede kwaliteit. Dat heeft het imago van de streek bij de gevorderde wijnliefhebber geen goed gedaan.
Toch ben ikzelf een fan van de Provençaalse wijn geworden, van de rode weliswaar. De eerste wijnbouwer die mij ervan overtuigde dat in deze streek méér mogelijk is dan de productie van banale rosé, is merkwaardig genoeg geen Fransman maar een Duitser. Zijn naam is Peter Fisher, hij bezit het wijndomein Château Revelette in Jouques, 30 kilometer ten noorden van Aix-en-Provence, in de appellatie Coteaux d'Aix en Provence. Fisher studeerde oenologie aan de befaamde Davis University in Californië, en besloot vervolgens zijn droom waar te maken: een eigen wijndomein in Provence. Hij deed het, en hoe. Zijn wijnen zijn verrassend fijn, elegant en evenwichtig, helemaal niet zwoel en alcoholrijk zoals je in dit zuiderse gebied zou verwachten. Deze ervaring maakte mij nieuwsgierig en zette mij op het spoor van andere domeinen.
In de appellatie Les Baux de Provence ontdekte ik de wijnbouwster Dominique Hauvette, van wie het wijndomein vlakbij Saint-Rémy-de-Provence is gelegen. Haar wijnen reken ik zonder meer bij de top van Frankrijk.
Provence is beter geschikt voor rode wijn dan je zou denken. Het klimaat is weliswaar warm, maar als je wijnstokken plant op noordelijke hellingen, of op een zekere hoogte, krijg je toch finesse. Dat is het geheim van de wijnen van Eloi Dürrbach van Domaine de Trévallon. Naast 50% syrah bevatten ze ook 50% cabernet sauvignon en daardoor voldoen ze niet aan de regels van de appellatie. Ze moeten bijgevolg als "vin de pays" door het leven. Toch zijn ze wereldwijd bekend en gegeerd. In de beste jaargangen bereiken ze een finesse en schakering die je in een zuiderse wijnstreek niet voor mogelijk acht.
En dan is er Bandol, vlakbij de Middellandse Zee, waar de mooiste wijnen ter wereld van de druif mourvèdre worden gemaakt. Mourvèdre leent zich tot grote bewaarwijn. Het proeven van een goede, gerijpte Bandol is altijd een magisch moment.
Provence telt ook een aantal piepkleine appellaties, die door de natuur gezegend zijn met een uitzonderlijk microklimaat en kalkrijke ondergrond. Zoals de appellatie Palette waar op het Château Simone - sinds twee eeuwen in handen van de familie Rougier - verrukkelijk fijne rode wijn wordt gemaakt van grenache en mourvèdre, aangevuld met syrah en enkele autochtone Provençaalse druivensoorten. Weer eens wordt bewezen dat finesse niet toevallig ontstaat: de wijngaarden zijn op het noorden gericht, op 200 meter hoogte. De witte wijn is al even schitterend.
En kent u de micro-appellatie Bellet, net boven Nice gelegen? Daar is het Château de Bellet al sinds de vijftiende eeuw in handen van de familie de Charnacé, op vrijwel de enige heuvel rond Nice die gespaard is gebleven van de bouwpromotoren. Gelukkig maar, want dit terroir brengt sublieme, bourgogneachtige, fluwelige wijnen voort, gemaakt van de plaatselijke druiven braquet en folle noire, aangevuld met grenache.
Ik heb al meermaals gemerkt dat deze grote Provençaalse wijnen bij ons weinig bekend zijn. Net dat zou u nieuwsgierig moeten maken om ze tijdens de volgende zomer - tijdens uw vakantie in Provence - te ontdekken. En vanaf dan ook tijdens de winter Provençaalse wijnen te drinken.
